Diskriminasi kaum, perkauman dan xenophobia
Diskriminasi kaum merupakan isu yang telah lama berlarutan dan memberi kesan kepada orang ramai di seluruh dunia. Kemunculan pandemik COVID-19 pada awal 2020 menyaksikan peningkatan diskriminasi kaum terhadap bukan warganegara dan minoriti di banyak tempat di seluruh dunia termasuk di Malaysia.
Artikel 1 Konvensyen Antarabangsa Mengenai Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Kaum (ICERD) mentakrifkan "diskriminasi kaum" sebagai sebarang perbezaan, pengecualian, sekatan atau keutamaan berdasarkan kaum, warna kulit, keturunan, atau asal usul kebangsaan atau etnik yang mempunyai tujuan atau kesan membatalkan atau menjejaskan pengiktirafan, kenikmatan atau pelaksanaan, atas landasan hak asasi manusia yang sama dan kebebasan asasi dalam politik, ekonomi, sosial, budaya atau mana-mana bidang kehidupan awam yang lain.
Diskriminasi kaum adalah bertentangan dengan prinsip kesaksamaan di bawah Seksyen 8(1) Perlembagaan Persekutuan Malaysia yang menyatakan bahawa Semua orang adalah sama rata di sisi undang-undang dan berhak mendapat perlindungan yang sama rata di sisi undang-undang.
Diskriminasi kaum tertumpu kepada tindakan diskriminasi, perkauman pula cenderung kepada sikap berat sebelah, prasangka, diskriminasi atau kebencian yang dicerminkan dalam sikap, amalan dan kepercayaan seseorang yang boleh menjurus kepada diskriminasi dan pengecualian disebabkan oleh warna kulit, etnik atau asal usul bangsa mereka.
“Kata-kata perkauman dan tindak balas xenofobia di Malaysia”
Malaysia merupakan sebuah negara yang terdiri daripada pelbagai etnik. Berdasarkan data kebangsaan 2021, penduduk Malaysia dianggarkan seramai 32.7 juta orang termasuk 2.7 juta bukan warganegara.[1] UNHCR telah melaporkan bahawa sehingga akhir Januari 2022, terdapat kira-kira 181,510 pelarian dan pencari suaka berdaftar dengan UNHCR di Malaysia.
Ketika Malaysia bergelut dengan penularan wabak COVID-19 pada tahun 2020, kita menyaksikan pelbagai kenyataan berbaur perkauman dan sentimen xenofobia terhadap warga asing di Malaysia termasuk desakan agar mereka pulang ke negara asal. Ada kalanya orang awam dan ahli politik sering menggambarkan pekerja asing dan pelarian berpotensi sebagai ancaman kepada keselamatan negara serta boleh menjejaskan pembangunan sosial dan ekonomi negara. Namun begitu, tindakan positif Kerajaan dalam menangani COVID-19 termasuk menyediakan ujian dan rawatan COVID-19 secara percuma kepada pendatang asing, pekerja tanpa izin, pelarian dan pencari suaka serta mengagihkan bekalan makanan melalui Jabatan Kebajikan Masyarakat dan CSO telah membantu mengurangkan sentimen xenofobia orang ramai terhadap mereka.
"Mengapa Diskriminasi Perkauman, Perkauman dan Xenophobia bertentangan dengan hak asasi manusia"
Perkauman, xenofobia, diskriminasi dan sikap tidak bertoleransi telah menjejaskan masyarakat di mana-mana sahaja. Perkauman bukan sahaja memudaratkan kehidupan mereka yang mengalaminya, tetapi juga kepada masyarakat secara keseluruhan dan ia meningkatkan rasa tidak percaya kerana ia menimbulkan syak wasangka antara satu sama lain dan memecah belahkan perpaduan sosial. Perkauman dan diskriminasi kaum wujud dalam pelbagai bentuk dan memberi kesan kepada banyak aspek kehidupan seseorang termasuk keupayaan untuk mencari pekerjaan, akses sama rata kepada pendidikan, perumahan kesihatan, makanan, air atau mendapatkan layanan yang adil dalam perundangan.
“Menuju ke arah Perpaduan Negara dan Kesepaduan Sosial”
Menurut Indeks Keamanan Global (GPI) 2020, yang dikendalikan oleh Institut Ekonomi & Keamanan (IEP), Malaysia berada di kedudukan ke-23 negara paling aman di dunia. Memandangkan masyarakat Malaysia yang berbilang kaum dengan pelbagai agama dan etnik, Suruhanjaya Hak Asasi Manusia Malaysia (SUHAKAM) mengakui bahawa terdapat cabaran dalam mengekalkan kestabilan dan keamanan negara.
Namun begitu, kepelbagaian yang kita ada di sini boleh dianggap sebagai salah satu kekuatan negara, dengan syarat kita diteguhkan oleh empat komponen utama iaitu hubungan sosial, kebersamaan, orientasi ke arah kebaikan bersama dan kesaksamaan. Komponen ini memerlukan tadbir urus yang baik dan rasa hormat terhadap hak asasi manusia.[2]
SUHAKAM memuji tindakan Kerajaan menerima kesemua saranan yang dikemukakan kepada Malaysia melalui Penilaian Berkala Sejagat (UPR) ketiga oleh Majlis Hak Asasi Manusia (HRC) pada 2018 mengenai perpaduan nasional bagi mengekalkan perpaduan sosial di negara ini diikuti dengan pelancaran Dasar dan Pelan Tindakan Perpaduan Negara 2021-2030 pada 2021.[3]
Dasar itu menggariskan antara lain, usaha berterusan untuk memperkukuh perpaduan dan integrasi nasional berlandaskan Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara (Falsafah Kebangsaan) yang bertujuan membentuk identiti nasional yang berteraskan semangat patriotisme, mengambil berat, saling hormat-menghormati dan bertanggungjawab, serta penghayatan untuk memupuk dan mengukuhkan perpaduan rakyat. Selaras dengan Keluarga Malaysia aspirasi, kita harus berusaha ke arah kebersamaan, memastikan standard kewarganegaraan dan menghormati maruah sesama kita, berbanding hanya membiarkan kehidupan kita ditentukan oleh peraturan majoriti sehingga mengetepikan orang lain.
Membangunkan aspirasi dan dasar adalah penting. Namun begitu, apa yang lebih kritikal ialah keberkesanan pelaksanaan yang harus dipantau dengan baik bagi menggalakkan keharmonian negara, perpaduan, perdamaian, integrasi dan tanpa diskriminasi. Ini termasuk penggubalan undang-undang berkaitan yang memberi fokus kepada penambahbaikan, melindungi dan menggalakkan hubungan kaum/etnik yang bermanfaat.
“Semua manusia dilahirkan bebas dan sama rata dari segi maruah dan hak”
Ini adalah masa yang tepat untuk mengingatkan semua rakyat Malaysia hakikat yang menyedihkan bahawa perkauman yang menebal, pelbagai bentuk diskriminasi kaum dan sikap tidak bertoleransi sememangnya berlaku di Malaysia. Kita mesti bangkit untuk menghapuskan perkara ini daripada masyarakat kita.
Perkauman, xenofobia dan sikap tidak bertolak ansur boleh menimbulkan kebencian dan ketidakpercayaan, sekali gus menghalang sebarang percubaan untuk memahami keadaan mereka yang terkesan, dan juga boleh menghalang usaha untuk mewujudkan masyarakat yang empati dan harmoni.
Sudah tiba masanya untuk bergerak melangkaui aras perpaduan dan membasmi diskriminasi kaum yang telah berdekad menjadi sistemik. Perkara 1 dan 2 Perisytiharan Hak Asasi Manusia Sejagat (UDHR)[4] mengisytiharkan bahawa semua manusia dilahirkan bebas dan sama rata dari segi maruah dan hak, dan setiap orang berhak mendapat semua hak dan kebebasan yang ditetapkan di dalamnya, tanpa sebarang perbezaan. Ucapan kebencian, stereotaip kaum, politik perkauman serta menyasarkan pelarian dan pekerja asing dalam serangan media sosial dan petisyen yang menggesa penghantaran pulang mereka mesti dihentikan.
SUHAKAM berpegang teguh pada pendiriannya bahawa semua manusia, tanpa mengira latar belakang, bangsa dan negara, layak dilayan dengan penuh hormat dan bermaruah. Dalam memperingati Hari Antarabangsa Penghapusan Segala Bentuk Diskriminasi Kaum yang disambut setiap tahun pada 22 Mac, kita haruslah menentang prasangka perkauman dan sikap tidak bertoleransi kerana pada dasarnya, perkauman adalah salah dari segi moral. Keupayaan untuk menilai sesuatu melangkaui agama, bangsa, keturunan atau tempat lahir adalah satu perkara yang perlu dipupuk dalam masyarakat berbilang kaum yang harmoni seperti di Malaysia. Perkauman, diskriminasi kaum dan xenofobia tidak mempunyai tempat dalam mana-mana masyarakat.
[1] Current Population Estimates Malaysia, 2021 https://www.dosm.gov.my/v1/index.php?r=column/cthemeByCat&cat=155&bul_id=ZjJOSnpJR21sQWVUcUp6ODRudm5JZz09&menu_id=L0pheU43NWJwRWVSZklWdzQ4TlhUUT09
[2] Search for Common Ground global training modules, the United Nations Development Program
[3] A national policy on unity will be introduced to promote social cohesiveness and harmony as well as capitalise on diversity as an asset to strengthen national unity.
[4] The Universal Declaration of Human Rights is a historic document which outlined the rights and freedoms everyone is entitled to
MS 
EN